Economie

 

Economy

Een economie van een andere orde

Mensen kunnen elkaar soms maken en breken

Soms kiezen zijn voor haat in plaats van Liefde

Blazen zij van alles op en maken van een mug een olifant

Beliegen dikwijls anderen

En denken dat het nooit anders zou kunnen zijn

Geloven in zichzelf,

in hun eigen wankele lichaam

Maar dat is nooit in de werkelijkheid

Zij volgen voorbeelden die niet zuiver zijn

En tonen onzuiverheid

 

Mensen die vriendelijk zijn bewijzen een tegendeel.

Zij overleven vele jaren en wilde

het goede aannemen

Want zij wisten wat werkelijk nodig was

Hun verdriet was er om getroost zullen worden

Ze waren immers goed voor een ander

Zij toonden eerlijkheid en oprecht

En wilden niets liever dan de vrede

 

Zij waren voorbestemd om ons te dienen

Ons allen als voorbeeld te zijn

Niet werden ze altijd goed behandeld

Soms verbannen of gevangen genomen

Denk aan Thich Nhat Hanh of Watchman Nee

Maar zo werkt het…

In een wereld waarin voor recht en vrede

Werkelijk wordt gestreden

Economy

An economy of a different order

Sometimes people can bread each other

And they will opt for hatred instead of love

They blow up everything

And will make of a mosquito an elephant

Mostly they are making lies to others

And will think they can’t never do in other way

Will believe selfish

own very breakable body

But that will be never in real

They follow wrong examples

And will show impurity

 

Friendly people will show the difference

 

They survive many years and were trust

the good

Because they really saw the need

Their pain was for to comfort

Of course they were good to others

And were show honesty and sincerity

Most of all they wish to have peace

 

They were made to serve us

Examples for everyone

They were not always well treated

Sometimes banished of imprisoned

Think about Thich Nhat Hanh or Watchman Nee

It will happen in that way…

For a world in which fought

to get justice and peace

 

 

 

 

( door Hans de Groot - 29 december 2014)

Misschien dat je er nog nooit eerder van hebt gehoord of denk je bij je zelf hier volkomen vrij van te kunnen zijn. Toch bestaan ze waarschijnlijk bij jou en ook bij mij. Als een soort last draag ik ze zelf met me mee en wanneer ik niet oppas gebruik ik ze zeker niet goed. Natuurlijk heb ik ze liever niet en weet dat niemand echt bewust op een pijnlichaam zit te wachten, gewoon omdat het andere mensen met groot gemak boos kan maken en kan gaan opzadelen met een zeer onplezierig gevoel.

De enige groep mensen in onze samenleving die hier nou juist geen probleem van inzien is de reclamewereld. Misschien juist om deze reden zie ik de reclamewereld vaak als een zeer bedenkelijk instrument, waar ik regelmatig erg boos op heb kunnen worden. Ik hoor mezelf nog schelden op een persoon die mij veel interessante dingen over management kon vertellen en dit allemaal gratis deed in een zogeheten webinar.
Maar dan  uiteindelijk al haar deelnemers tot gelukkige fans had willen bekronen, waarna ze een peperdure cursus wilde verkopen en dit dan werkelijk deed alsof ze een goedkoop broodje hamburger was. Zo proberen dus duizenden mensen je werkelijk op een hele slimme wijze iets te verkopen en spelen zij zeer bewust in op het element PIJN als een soort finishing touch van hun eigen product.

Ik werd zeer verrast door meerdere mensen die zeer bewust op mij in wilden spelen met enige kennis van pijnlichamen. Mensen die dan aan wilden geven dat ik zelfs stapel gek zou zijn wanneer ik niet dan niet een werkelijk betalende fan van hun kon worden. Zo ben ik dus werkelijk tientallen zeer twijfelachtige bedrijven tegen gekomen. Mensen die mij dan gingen bekijken als warme klanten waar ze dus geld aan konden verdienen met zeer valse voornemens. Vaak zijn het organisaties waar zogenaamde “overwinnaars” op het podium mochten gaan staan en een werkelijk vaak oorverdovend applaus in ontvangst mochten nemen. Maar ook kwam het voor dat mensen gewoon in het midden van de belangstelling werden gezet en hierdoor dan een golf van energie over zich heen konden krijgen,

Maar gelukkig zijn niet alle organisaties op geld uit en ben ik ook organisaties tegen gekomen die op een meer vredelievende manier met het begrip fans wilden omgaan. Toch waren ook hier letterlijke spelregels voor omschreven door mensen die van zichzelf dachten dat ze de grote waarheid in handen hadden en werd ik deelgenoot van een vreemdsoortig geloofsbeleving die mij uiteindelijk niet altijd zo stabiel leek te functioneren.

Toch hebben meerdere van deze laatste organisaties, dus mensen die zonder winstoogmerk wilden opereren, mij veel mee kunnen geven en mij zeker goede vraagstellingen opgeleverd.

Even een paar voorbeelden dus:

Ik leerde een vriendin kennen die advocaat was. Coume Loude had zij haar studie rechten doorlopen, maar toen ze voor de praktijk stond, bleek dat ze het recht van Nederland niet vond deugen en besloot ze uitsluitend mensen uit fanclubfans of goede bekenden te willen gaan helpen.
Zo werd ik dus 1 van de gelukkigen die het gelukte om tot haar toegelaten kon worden. We hebben echt heel veel gesprekken met elkaar gevoerd en ze heeft mij heel veel met goede adviezen kunnen voorzien. Maar het was toch ook wel soms een beetje vreemd contact en dan leek het net alsof we een haat liefde verhouding met elkaar hadden. Regelmatig bulderde ze dan tegenover mij uit en liet ze geen spaan van me heel.

Ze gaf me dan het gevoel dat ik werkelijk stapel gek was. Maar gelukkig kreeg ze ook in de gaten dat ze mij niet werkelijk op haar ingezette toon kon bereiken. Ik bleek telkens weer iemand anders te zijn dan zij in haar hoofd had willen maken en ik vermoed dan ook dat ik hierdoor in staat bleek te zijn geworden om haar uiterste grenzen te kunnen raken. Vaak maken mensen beelden van andere mensen die helemaal niet kloppen en dat was regelmatig bij dezen “vriendin”. Mensen zien zij dan hun eigen onvermogen niet meer of weten zij zich geen raad meer. Ik vermoed dat ik vaak wanhopig moet hebben gemaakt en helemaal toen ik hoe langer hoe meer wilde gaan aannemen dat heel veel Bijbelverhalen hele sterke en goede verhalen voor mij waren. Hier bleek dus een struikelpunt bij haar te zitten. Een punt dat ik bij nog veel meer mensen heb moeten constateren. Ik herinner me zo een man waar ik meer dan een jaar zeer intensief mee had samen willen werken. Maar toen opeens zeer opstandig werd en mij aan wilde geven dat hij iets van een bepaalde Bijbelpassage helemaal niets van kon begrijpen. Hier zelfs toen kwaad en zeer geïrriteerd om werd en bij mij weg wilde lopen. Hoe haalde ik het in mijn hoofd om zelfs die passage niet meer te willen veroordelen. Zijn intellectuele brein van een zeer hoog begaafd persoon kon het blijkbaar niet meer volgen. Maar dus al eerder was ik zijn grote beperkingen gewaar geworden en had ik van hem kunnen begrijpen dat ik bepaalde denkbeelden van hem eigenlijk niet meer mocht hebben.
Aangezien ik mijn eigen lichaam natuurlijk moeilijk kon doen verlaten, liep hij toen zeer geïrriteerd bij me weg en gaf hij me aan dat hij er niet meer tegen kon. Ik was blijkbaar een werkelijk breekpunt in zijn “meesterbrein” waardoor hij in ieder geval afgebroken kon worden.

Maar met de oudere vrouw uit het Noorden van het land, heb ik veel langer om kunnen gaan, gewoon omdat ze haar eigen onvolmaaktheden toch ook wel een beetje beter kende. Ze kwam toen nog een tijdje met een voor mij redelijk voorstel. Bij toerbeurt mochten wij dan onze mond open doen zonder aangevallen te worden. Het was tegelijkertijd een soort van oefening voor mij om mij te wapenen tegenover negatieve signalen. Ze koesterde nog steeds de hoop dat we beiden een konden worden in een groter geheel en daar was ik het natuurlijk helemaal mee eens, ook al hadden we beiden hierover een totaal verschillende gedachtegang.

Zij leek me vaak allergisch voor alles waar het woord van God in voor kon komen, tenzij het dan natuurlijk op een door haar goedgekeurde wijze kon gebeuren. Eigenlijk was ze vanuit dit standpunt dus behoorlijk autoritair te noemen. Iemand die het in ieder geval niet kon dulden dat er iemand anders het laatste woord zal kunnen krijgen. Voor mij was dat natuurlijk God, maar zij had daar liever een andere zeer gecompliceerde naamgeving aan willen geven. Eentje die ik in ieder geval tot op de dag van vandaag uiterst vaag en wazig vind. Dit moest namelijk over een samengaan in de grote Kosmos zijn. Iedereen moet een spiegel van zichzelf zijn en er bestaat geen haat en alleen maar vrede. Sprookjes stellen alleen maar iets voor onder haar eigen uitleg en de rest werd keihard van de vloer geveegd. Ze wilden zich in ieder geval niet langer door mij gek laten maken. Want ik vermoed dat ze mij daar werkelijk toe in staat wilden achten.

Omgaan met andermans pijnlichamen
 

Ik moet dan ook even denken aan een chatsite (The World’s Biggest Chat) Hier vond je in een soort cartoonachtige striptaal verschillende stripfiguren aan. Ze noemden zichzelf het Lycos-schip en stelden zichzelf lange tijd voor alszijnde de allergrootste chatside van de wereld. En ze zitten dan ook in vele Europese landen met precies de zelfde cartoons. De strips zijn een soort van karakters geworden die in de chat door levende mensen en techniek vorm gekregen hebben. Zo is er een kapitein, een stuurman, een mooie ontvangst lady, maar ook een zeer afschrikwekkende kamer van de rat in het web-schip te vinden.
 
Dier rat heb ik me vaak over lopen verbazen. Hoe kon een cartoon zo walgelijk geprogrammeerd zijn en vol zitten van de meest walgelijke woorden die hij zonder pardon naar je toewierp zonder je ook maar een minuut te hebben gezien. De rat zeikt gewoon iedereen af op een zeer groffe manier en puur door de reacties die de chatters (zoals ikzelf dus ook herhaaldelijk) heeft hij een bestaansrecht er mee kunnen krijgen. Wanneer je normaal gesproken niet geloofd in de duivel of in Satan, zul je hier toch echt een stripfiguur aan kunnen treffen die werkelijk helemaal niets van lievigheid moet weten, want voordat je het weet krijg je een figuurlijke trap van hem te pakken die er uit je neus weer uit zal komen. ( om maar even een klein voorbeeld te noemen)

Gelukkig is er ook tegengas gekomen tegen dit soort software en mensen die je op een zeer bewuste manier iets afhandig willen maken in vaak de reclamewereld. Op kunstacademies trof ik zo herhaaldelijk studenten aan die op een zeer originele wijze de zogenaamde “geldmakers” aan wilde pakken. Hierbij denk ik o.a. aan een Haagse studente in publiciteitsvormgeving die stikkers had gemaakt van 1+ 1 = gratis.

Stikkers die voorgedrukt waren en die jezelf dan op willekeurige producten in de supermarkt kon gaan plakken. Ik vond het een zeer sympathiek idee van haar. Maar ook had je natuurlijk die 2 studentes van de Rietveldacademie die een groep voormalige bankdirecteuren waren gaan volgen in Scandinavië omdat deze bankdirecteuren volledig gestoord waren geraakt en werkelijk niets meer van het “normale leven” hadden kunnen begrijpen. Ze moesten dus met elkaar in retraite om weer normale menselijke waardes te leren kennen. Maar ook kreeg ik een keer vanuit een zeer verrassende hoek voor mij een heel sterk filmpje te zien dat gemaakt kon zijn door mijn eigen kinderen samen met mijn ex-vrouw. Ze presenteerden het filmpje “Superbitch” en ik ben er toch ook wel een klein beetje trots op dat ze dit youtube filmpje hebben kunnen presenteren.

Pijnlichamen zullen zij ook last van hebben en helemaal wanneer ze iets van mij zullen vernemen.
Het is dan ook normaal dat pijnlichamen beter niet gevoed worden en ze gewoon liever dood te laten bloeden. Of zoals een geestelijk begeleider mij eens had willen adviseren toen hij merkte dat ik zo’n grote afschuw tegenover bepaalde mensen had: Laat ze gewoon in hun eigen sop gaar worden Hans!
En hij sprak zelfs nog een formule in tijd uit die het in werkelijkheid zou duren om pijnlichamen werkelijk te kunnen gaan laten helen, iets dat dus wetenschappelijk onderbouwd kon zijn. Dat was trouwens een zeer bendoemenswaardige predikant die zelf werkelijk nooit uit zichzelf over God wilde spreken.

Deze predikant voelde hierdoor voor mij als een werkelijk hele goede vriend die ik nog steeds in mijn hart meedraag. Hij was werkelijk een zeer bijzonder mens, want hoewel hij predikant of dominee was van een van de meest belangrijke kerken van Den Haag, nam hij eens een krantenartikel voor me mee van een theaterman die in God was gegaan en waar ik in die tijd net toevallig een vriendschap mee had gesloten.

Het maakte mij nooit wat uit van welke kerk iemand lid van was, als men maar de werkelijke liefde zal kunnen voelen en zonder te veel negatieve vooroordelen of te veel positieve “oordelen” wil uit gaan spreken. Mensen hebben altijd veel tijd en ruimte nodig om eigen beelden te vormen.

Mensen die zichzelf in ieder geval niet willen gaan beschouwen als het allerheiligste of mensen die gewoon alle andere kerken als Satanskerken willen benoemen. Of mensen die bij het horen van andere standpunten gelijk op de negeerstand zijn gesprongen, want die heb je ook. Ik denk dat ik met dit soort mensen de meeste moeite heb.

Mensen die zo angstig zijn dat ze alles bijna willen veroordelen. Ook tref ik dit soort mensen wel aan in mijn eigen kerk, maar juist van de omgang met hun leer ik telkens iets meer.

Mensen die mij een pijnlichaam tonen weten dat vaak niet van zichzelf. Ze denken juist vaak overal van vrij te zijn. Vaak denken ze zelf alles werkelijk perfect te doen en dat terwijl daar nou juist niet in kan geloven.

Voor mij is perfect alleen aan God en zeker niet aan mensen die mij willen beweren dat zij dat zullen zijn.

Het is zeker vreemd dat pijnlichamen dus vrijwel bij alle mensen aanwezig zullen zijn. En dat terwijl iedereen er het liefste helemaal van bevrijd wil worden.

De advocatenvrouw toegeworpen heeft mij hele bijzondere voorbeelden kunnen geven. Mensen die een toonbeeld kunnen zijn van werkelijke vrede. Terwijl nog maar weinig mensen er van gehoord hebben, staat hij bij mij op een hele bijzondere plaats als werkelijk hele goede voorbeelden die zeer zegenskrachtig kunnen zijn. Alleen daarom al zal ik de oudere advocate kunnen gaan omhelzen en haar ervoor te bedanken. En dan heb ik het dus gewoon over de tip om eens te gaan kijken naar het leven van Thích Nhất Hạnh, een Vietnamese Boedistische monnik. Zelfden heb ik zo’n sterke getuigenis kunnen zien van een man die zo vreselijk lief is dat het werkelijk over zijn hele gezicht uit kan stralen en natuurlijk ook hij zal zijn onhebbelijkheden als mens hebben, maar die ben ik in ieder geval nog nooit tegen gekomen. Voor mij is en blijft het een heilige, ook al is hij een Boedist. En voor degene die hier niet in willen geloven, raad ik zeker aan om eens naar de Boudistische omroep te gaan goochelen en dan te kijken naar de rapportage van Thich Nach Hang uit 2001 en waar je dus hem hoort spreken over “Peace is every step” Ik heb hem met Nederlandse ondertiteling kunnen volgen, een tekst die ik zelfs nog eens een keertje voor een groot deel letterlijk over heb willen schrijven.

Niet voor niets heeft Martin Luther King tot 2x toe juist aan deze Boedistische Monnik de hoogste onderscheiding voor de wereldvrede willen uitreiken. Of hij deze ooit daadwerkelijk heeft verkregen weet ik niet en doet er ook niet toe. In ieder geval heeft hij hem dubbel en dwars voor mij verdiend. En het bijzondere is: deze man is nog steeds in leven terwijl bijna nog niemand van hem heeft gehoord. Hij werd door zijn eigen land tot vluchteling gemaakt en woont tot op de dag van vandaag in een klein dorpje dat hij ergens in Frankrijk heeft opgericht onder de naam Plum Village.

Goed genoeg misschien over pijnlichamen. Ten slotte wil ik nog even Eckhard Tolle noemen, want ook deze man schrijft in zijn boek “Een nieuwe aarde” over die zogeheten PIJNLICHAMEN. Een boek dat mij overigens door de hierboven vermelde advocaat even eens kon worden geadviseerd. Maar ook films liet mijn vriendin mij zien. Films en zelfs nog eens een Rossini opera die een zeer grote indruk op mij heeft kunnen nalaten.

En natuurlijk blijf ik God dankbaar voor alle zeer bijzondere mensen die ik op mijn levenspad heb mogen leren kennen, waaronder misschien zelfs wel mensen die me zullen haten.